Keigo-kacja - 2

Jeśli ktoś widząc pierwszą keigo-kację pomyślał WTB (What The Bubu!) no to mam coś na pocieszenie. 

Chyba nikt z Was nie myślał, że Japończycy zaraz przy narodzinach zyskują dodatkowe umiejętności typu : + 10 do nauki kanji; + 15 do zdolności matematycznych i +5 do keigo. Nope, oni też muszą się wszystkiego uczyć tyle, że ich edukacja zaczyna się etapami już od dzieciństwa. ALE, zaczynając pracę w firmie wypada podszkolić się w keigo i są nawet specjalne publikacje jak nie dać ciała już pierwszego dnia w pracy. Mam właśnie przed sobą taką książeczkę dla dorosłych Japończyków, która ma im pomóc nie wyjść na wiejskiego morela. 

Książeczka nosi tytuł 言いえそうで言いえない敬語けいご i pierwszy przykład jak nie mówić od razu podnosi na duchu każdego, kto myśli "Błożesztymoooj, nie opanuje keigo za cholerę!"

A jaki to przykład? Co by Wam przyszło do głowy, gdy wchodzicie do biura i musicie się przywitać? Czy byłoby to おはようございます? Jeśli tak, dobrzeee ＼（＠￣∇￣＠）／!

A jakie przykłady jak się nie witać podaje autor książki? Ano takie:

おっはよ～ッス

グッモーニ～ン

Widzicie, nawet byście nie pomyśleli by tak od rana "siemaneczko" komuś powiedzieć. Proszę, od razu poprawnie użylibyście keigo! Jest moc, ne (＾∀゜～☆).

Ok, to jak już czujecie się podbudowani to lecimy z czymś mocniejszym, a mianowicie z zapytaniem o imię.

Standardowo jest to お名前なまえは?

Nieco grzeczniej 失礼しつれいですが、お名前なまえは？ lub あのう、失礼しつれいですが？ - "Bardzo przepraszam, jak się Pan/Pani nazywa?

A tak super grzecznie: どちら様さまでしょうか？ lub  失礼しつれいですが、どちら様さまでしょうか？ - "Najmocniej przepraszam, z kim mam przyjemność?"